Użyteczność całkowita to suma satysfakcji, jaką daje konsumentowi posiadanie lub konsumpcja danego dobra

Zgodnie z koncepcją przechodniości preferencji, jeżeli konsument woli bardziej sok pomarańczowy niż jabłkowy oraz sok porzeczkowy bardziej iż pomarańczowy, to znaczy, że woli sok porzeczkowy bardziej niż jabłkowy

W przypadku, gdy dwa dobra są doskonale komplementarne, to spadek ceny jednego z nich powoduje wzrost popytu na drugie

Wraz ze zwiększeniem ilości konsumowanego dobra maleją przyrosty użyteczności całkowitej

Konsument wybiera spośród dostępnych koszyków dóbr ten, który daje mu maksymalną użyteczność

Optimum konsumenta jest wyznaczone przez punkt styczności linii budżetowej i krzywej obojętności

Racjonalne działanie konsumenta oznacza, że z przeznaczonych nakładów konsument będzie chciał osiągnąć maksimum efektów lub pożądany efekt osiągnąć przy minimalnych nakładach

Nachylenie linii budżetowej wskazuje relację ceny jednego towaru w stosunku do drugiego

Ujemne nachylenie linii budżetowej oznacza, że konsument dysponując określonym dochodem i chcąc zwiększyć konsumpcję jednego dobra musi ograniczyć konsumpcję drugiego dobra

Spadek dochodów nabywców powoduje spadek popytu na wszystkie dobra konsumpcyjne

Krańcowa stopa substytucji to miernik substytucji jednego dobra przez drugie dobro, przy założeniu wzrostu użyteczności całkowitej

Użyteczność krańcowa jest najniższa wówczas, gdy użyteczność całkowita osiąga maksimum

Linia ograniczenia budżetowego to krzywa charakteryzująca się stałym poziomem zadowolenia

Według prawa Engla, w miarę spadku dochodów zmniejsza się procentowy udział wydatków na żywność w całości wydatków konsumpcyjnych gospodarstwa domowego

Efekty substytucyjny i dochodowy zwykle występują oddzielnie

Krzywe obojętności mogą się przecinać i jest ich nieskończenie wiele

Celem konsumenta jest osiągnięcie maksymalnego zadowolenia z konsumpcji dóbr w ramach jego ograniczeń obiektywnych, jakimi są preferencje

Do ograniczeń subiektywnych konsumenta przy podejmowaniu decyzji o zakupach dóbr konsumpcyjnych zalicza się dochód własny i ceny rynkowe

Zmiany dochodów powodują równoległe przesuniecie linii budżetowej w prawo, gdy dochody spadają, a w lewo, gdy dochody rosną

Produkt krańcowy określa zmianę wielkości produktu całkowitego spowodowaną dodatkowym jednostkowym nakładem zmiennego czynnika produkcji

Mapa izokwant jest obrazem przedstawiającym przykład rozmieszczenia izokwant w zależności od przyjętego poziomu wielkości produkcji

Mapa izokoszt to obraz graficzny przedstawiający różne poziomy nakładów kapitałowych, jakie przedsiębiorstwo ma do dyspozycji na zakup czynników produkcji

Techniczna stopa substytucji określa, ile trzeba wprowadzić lub wyprowadzić jednostek jednego czynnika, by zastąpić jedną wyprowadzaną lub wprowadzaną jednostkę innego czynnika (przy niezmienionych nakładach pozostałych czynników) aby utrzymać wielkość produkcji na niezmienionym poziomie

Izokwanta to krzywa produkcji przy różnych kombinacjach zużycia n-czynników produkcji

Izokoszta to krzywa jednakowego kosztu zmiennego

Izokoszta położona najbliżej początku układu współrzędnych jest obrazem dwuczynnikowej funkcji produkcji przyjętym dla wysokich nakładów na produkcję

Całkowite koszty stałe nie zmieniają się wraz ze zmianą rozmiarów wielkości produkcji

Koszt przeciętny to koszt jednostkowy, który wskazuje ile jednostek pieniężnych przypada na wytworzenie jednostki produktu

Zysk ekonomiczny jest różnicą między utargiem a wszystkimi kosztami ekonomicznymi, a zatem obejmuje także koszt alternatywny

Przez długookresowy koszt całkowity rozumie się minimalne koszty wytworzenia różnych wielkości produkcji, przy przyjęciu założenia, że przedsiębiorstwo dostosowało wszystkie czynniki produkcji

Koszt krańcowy zrównuje się z kosztem przeciętnym w punkcie, w którym ten ostatni przyjmuje minimalną wartość

Gdy koszt przeciętny maleje, koszt krańcowy jest niższy od przeciętnego

Przedsiębiorstwo uzyskuje korzyści skali, kiedy wzrost produkcji prowadzi do spadku przeciętnych kosztów produkcji

W długim okresie wszystkie koszty są zmienne, gdyż zmieniają się wszystkie czynniki produkcji

Zysk krańcowy to ostateczny zysk uzyskany z produkcji dobra finalnego

Koszt krańcowy to suma kosztów całkowitych związanych z wytworzeniem dodatkowej jednostki produktu

W krótkim okresie wszystkie koszty produkcji są stałe

Zysk ekonomiczny jest tym samym co zysk bilansowy

Ujemne efekty skali są związane z malejącymi przeciętnymi kosztami całkowitymi produkcji

Koszt krańcowy równa się kosztowi całkowitemu podzielonemu przez wielkość produkcji

Jeżeli koszt krańcowy spada, przeciętny koszt całkowity rośnie

Okres krótki to taki, w którym wszystkie czynniki wytwórcze są zmienne

W strukturze konkurencji doskonałej oferowanych jest bardzo wiele jednorodnych produktów

W warunkach wolnej konkurencji przychody krańcowe przedsiębiorstwa są równe cenie dobra oferowanego przez to przedsiębiorstwo

Optymalny poziom produkcji w warunkach konkurencji doskonałej wyznaczany jest przez warunek przychód krańcowy równa się koszt krańcowy

W krótkim okresie przedsiębiorstwo działające w strukturze wolnej konkurencji może osiągać ekonomiczne zyski lub straty

W warunkach konkurencji doskonałej cena jest równa utargowi krańcowemu

Czysty, inaczej absolutny, monopolista występuje w roli jedynego producenta konkretnego produktu

Siła monopolowa to zdolność przedsiębiorstwa do podnoszenia ceny produktu poprzez zmniejszanie wielkości produkcji

Rynek monopolistyczny jest nieefektywny ekonomicznie w skali całej gospodarki

W pewnych gałęziach przemysłu występowanie monopolu jest uzasadnione

Krzywa popytu na produkt monopolisty pokrywa się z krzywą popytu rynkowego

W przypadku monopolisty, jeżeli przychód krańcowy jest większy od kosztu krańcowego, należy zwiększyć produkcję

Przedsiębiorstwo funkcjonujące w strukturze oligopolu może stać się liderem cenowym

Konkurencja monopolistyczna występuje, gdy dostęp do rynku jest nieograniczony

Przedsiębiorstwa działające w strukturze konkurencji monopolistycznej w długim czasie osiągają zerowe zyski ekonomiczne

Na rynku oligopolu występuje mniejsza liczba oferentów niż w warunkach konkurencji monopolistycznej

Różnicowanie produktu to rzeczywiste lub domniemane cechy specyficzne, odróżniające dany produkt od jego substytutów, mające na celu przyciągnięcie potencjalnych nabywców

Monopolistycznie konkurencyjny rynek daje większą różnorodność produktów

Chcąc zwiększyć przychody całkowite przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne może podnieść cenę oferowanego produktu

Popyt na produkt przedsiębiorstwa wolnokonkurencyjnego jest sztywny

Konkurencja doskonała jest w praktyce dość powszechnym typem rynku

Krzywa popytu przedsiębiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej jest położona równolegle do osi OY

Produkty monopolisty są homogeniczne i mają bliskie substytuty

Monopolistycznie konkurencyjne przedsiębiorstwo produkuje w minimum przeciętnych kosztów całkowitych

Przedsiębiorstwa działające w warunkach konkurencji niedoskonałej nie mają żadnego wpływu na cenę